اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر شاخص های التهابی در مردان جوان سالم

مقدمه: پژوهش های قبلی نشان داده­ که التهاب فاکتور مهمی در بیماری زایی آترواسکلروز عروق می باشد و نشانگرهای جدید بیماری­های قلبی ـ عروقی مانند il-1β، il-6،hs-crp و فیبرینوژن در پیش­ بینی حوادث قلبی ـ عروقی از حساسیت و دقت بالایی برخوردار هستند. اثر تمرین مقاومتی در شدت­های مختلف بر شاخص­های التهابی شناخته شده نیست. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی با شدت متوسط و بالا بر il-1β، il-6،hs-crp و فیبرینوژن بود. مواد و روش­ها: 30 مرد سالم جوان به طور تصادفی به سه گروه (تجربی 1: شدت متوسط (55-45% یک تکرار بیشینه)، تجربی 2: شدت بالا (90-80% یک تکرار بیشینه) و کنترل تقسیم شدند و سپس دو گروه تجربی 1 و 2 به مدت 6 هفته (سه روز در هفته) به اجرای تمرین مقاومتی پرداختند. در هر جلسه، 7 ایستگاه تمرینی به کار رفت و فاصله ی استراحت بین هر مرحله 1 تا 2 دقیقه و بین ایستگاه­ها، 3 دقیقه بود. il-1β، il-6، hs-crp و فیبرینوژن قبل و پس از دوره ی تمرین اندازه­گیری شد. سنجش آماری یافته ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با طرح اندازه­گیری مکرر بود. یافته­ها: پس از دوره ی تمرین مقاومتی، il-1 و il-6 تغییر معنی داری نداشتند. hs-crp در هر دو گروه تجربی 1 و 2 کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (05/0p>). اما در پس آزمون، میزان hs-crp در هر دو گروه تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری پایین تر بود (008/0=p). هم چنین سطح فیبرینوژن در گروه تجربی 2 به صورت معنی داری کاهش یافت (01/0=p). نتیجه گیری: تمرین مقاومتی به مدت 6 هفته در افراد جوان سالم می تواند اثرات مفیدی روی برخی نشانگرهای التهابی بگذارد. علاوه بر این، تمرین مقاومتی شدید غلظت فیبرینوژن را کاهش می­دهد.